Acı Çeken Yürek Şiiri - Hamit Atay

Acı Çeken Yürek

Neyi anlatsam eksik kalıyor,
Neyi sustursam içimde yankılanıyor.
Bir yanım konuşmak ister her şeyi,
Bir yanım susar, çünkü kelimeler yetmiyor.

Gecelerle dertleşiyorum artık,
Karanlık bile benden daha aydınlık.
Bir sigaranın ucunda tükeniyor umutlar,
Dumanına saklanıyorum, görünmemek için hayata.

Bir dost eli aradım,
Ama eller uzak, sesler yabancı.
Kimse bilmez içimdeki fırtınayı,
Görmez gözümden süzülen sessiz yağmuru.

Yıllar geçti, hatıralar pas tuttu,
Sevdiklerim birer birer uzaklaştı.
Kimseye sitemim yok,
Belki de suç bende, fazla sevdim, fazla inandım.

Her adımım bir kırık cam üstünde,
Kanıyor yüreğim sessizce.
Bir fotoğrafta takılı kalmış gülüşüm,
Şimdi o bile beni tanımıyor.

Bazen diyorum ki;
Keşke hiç tanımasaydım kimseyi,
Keşke kalbimi kiraya vermeseydim,
Çünkü döndüler, ama ben kalamadım kendimde.

Yalnızlık alışkanlık oldu artık,
Kendimle konuşmayı öğrendim.
Bir ses duymak istiyorum bazen,
Ama yankım bile bana küsmüş gibi.

İçimde bir çocuk hâlâ inanmak istiyor,
Bir gülüşe, bir söze, bir sevdaya.
Ama büyüdü acılarla o çocuk,
Artık gülüşler bile yorgun yüzünde.

Yine de anlatmak isterim bazen,
Belki biri duyar, belki biri anlar.
Ama korkuyorum,
Çünkü her anlatışımda biraz daha eksiliyorum.

Ey acı çeken yürek,
Dayan biraz daha…
Belki sabah olur,
Belki bir dua ulaşır göğe,

Ve bir gün,
Bir gülüş yeniden yeşertir içindeki mezarlığı.
Hamit Atay
22.07.2005