Acı Çeken Hayvan Şiiri - Hakan Liman

Acılarımdır beni ben eden
içimdeki ozanı uyandıran..
Korkularımı ve yenilgilerimi doldurduğum çuval,
-Hani her fırsatta inatla
ve garip bir mazoşistlikle
daha da ağırlaşmasına göz yumduğum-
Sırtımda koca bir kambura dönüşen o çuval
Beni ayakta tutuyor sanki..
Sanki o olmasa
rüzgarda savrulup gidecekmiş bedenim.
Hani olmaz ya,
Camdan bir biblo gibi yere düşüp
kırılacakmış gibi ruhum..

..

İnsan acı çeken hayvandır zaten..
İflah olmaz, ders olmaz bir mağlup olmamdan mıdır,
Yoksa üzerimdeki kara bulutlarla
aramdaki samimiyetten mi bilinmez,
Acılar bir şekilde arayıp buluyor beni..
Ya da içgüdüsel bir salaklıkla
kendim atlıyorum çukurların en karanlığına..

Hüzün zengini bir palyaçoyum bazen..
İçince güzelleşiyor yüzüm,
kızarıyor yanaklarım..
Ve tüm çocuksuluğumla
gülüp geçiyorum acılara..
Yanıtsız mektuplara,
“ama biz arkadaşız”lara
ve biraz da nedensiz “hoşçakal”lara
gülüp geçiyorum..

27.12.03