Buzdan Gemiler .. Şiiri - Ozan Oğuz

Bozkırda doğdum,
Bir Haziran sabahı ertesi
Çocukluğumda gölgelerdi oyuncaklarım
Büyüdükçe maviyi aradım:
Eskişehir'in dumanlı yükseltilerinde,
Bulutsuz gri gökyüzünde...
Bir umut içimde; tatil zamanı beklerdim
Kavuştursun diye beni maviye...

Tren beklerdim; bir tanıdık yüzü görmeye...
Tren beklerdim, başka diyarlara gitmeye...

Otobüs beklerdim ışıklarda ellerim titrerken
Hayaller kurardım ayazda uzunca yürürken,
Hayaller kurardım, umursamazdım soğuğu
Uzaklar çağırırken beni hayallerimde:
Adalar çağırırdı beni, cennetsi koylar
Yollar cağırırdı beni, uzardı, varışa dek...
Bilmezlerdi ki ben maviye hasretim
Bilmezlerdi ki bitmek; bi geçip gitmek...

Buzdan yollarda gemiler aradım,
Bozkırın ortasında bir deniz aradım,
İsli sokaklarda bir dünya aradım,
Ayazda sıcacık bir umut aradım,
Gri gökyüzünde bir bulut aradım,
Gercekleşen bir hayal aradım:
Ah bir bilsem ben ne de şanslıydım
Öylesine değerlilerdi ki yanımdakiler
Oysa onlar değildi aradığım

Sarı saçları içime güneş gibi doğarken
Bulutları aralarken, gölgeleri yok ederken
Gözleri şevkatle bakarken,
Gülüşü ruhuma sessiz bir okşayış bırakırken
İçimdeki derin boşluğu dolduramadım:

Ne aradığımı bilmezken bile...
Ben hep mavileri aradım!