Acı Bir Hikaye Şiiri - Abdullah Yılmaz

Zamanın birinde küçük bir su damlasıymış nefret
Yalnız gezer, yoldaş aramış kendine
Güneşten korkar,görünmez olurmuş
Bir gün dolaşırken ormanda yalnız
Damlalar görmüş küçük bir çukurda
Kendini koyuvermiş damlaların yanına
Olanlar olmuş o küçük çukurda
Kendi gibi pis kokar olmuş küçük çukur
Zehirin yayıldığı gibi ruhlarına işlemiş damlaların
Sonra susuz bir turna gelmiş çukurun başına
Kan kokan damlalardan içmiş kana kana
Uçmuş mavi gökyüzünde defalarca
Sonra midesi bulanmaya başlamış gökyüzünde
Kusmuş dünyanın üzerine kan damlalarını
O gündür, bu gündür yeryüzünde ekinler sulanmış
Nefret damlalarıyla, ıslak ve hırçın
Önce iki küçük çocuk dünyayı paylaşamamış koca dünyayı
O yer benim, bu yer senin.
Ve bizlerle beraber çoğalmış nefret
Efsaneye göre bizler yok oluncaya kadar
Terk etmeyecekmiş ruhlarımızı.