Acı Bekletirdi İnsanı Şiiri - Yusuf Çiçek

Ruhum seni bekleyiyordu abartısız
Bir caddenin 2. çıkmaz sokağında
Gözlerimde sarhoş bakışlar
Vucudunda derin kesik düz çizgilerle
Bekliyordu öylece
Gelmeyeceğini bile bile.

Özlüyordu sadece senin olmak istiyordu
Yaşadıkları bu alçak dünyada
Kambur yaratmıştı sırtında
Kollarında mecâl yoktu
Kirpikleri zor kalkıyordu hayata
Yine yüreğindeki sevgiyle bekliyordu.

Terk edilmişliğin acılı sancıları vardı üzerinde
Ama bir çok şeyde silinmişti hafızasından
Çünkü çok sevmek , unutmakla mükellefti
O da öyle yapmıştı zorda olsa unutmuştu.

Şimdi bir yolcu gibi
Ücretsiz gider gelir hayallerine
Bir onu dost eylemiş yanında
Bir de o güldüğünde
Yüzünde çıkan gamzelerini
Mezar yeri kabul etmişti kendine
Yine beklemekteydi.