Bu gülümsememi sağlayan;
Her acıya rağmen,
Mesela bir çocuğun haykırışlarını,
Unutmaktır.
Bu kış gününde;
Şu kuru ağaçlar gibi olmamanın,
Tek sebebi,işte budur;
Unutmaktır.
Hoş,geçti artık!
O bahar günlerindeki yapraklarım
Solup düşüverdi birer birer.
Artık son bir iki tomurcuk.
Onlar da beklerler
Son çekecekleri acıları
Gülmek için tek çareleri
Unutmaktır.
Var mıdır çaresi
Acı çekmek için geldiğimiz
Bu diyarda
Acı çekmemenin
Unutmak mıdır dersin çaresi
Gülmenin en içten gülmenin
Çaresi bu mudur gerçekten
Oysa insanlık unutmadığıyladır
Ne farkımız kalır o zaman
Bir insan unutursa her şeyi
Ne farkı kalır bir balıktan
Bu çok büyük bir bedel
Yoksa düşünmemek mi
Gülmenin en içten gülmenin
Çaresi bu mudur gerçekten
Oysa insanlık düşündüğüyledir
Ne farkımız kalır o zaman
Bir insan düşünmezse hiçbir şeyi
Ne farkı kalır bir ceylandan
Bu çok büyük bir bedel
Belli ki yok çaresi
Acı insanın ızdırabı
Sadece insana mahsus bu ızdırap
Düşünmek ve unutamamak ızdırabı
Kayıt Tarihi : 10.6.2020 02:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!