Acı Ayrılığın Şiiri - Süleyman Karacabey

Kasımın lapa lapa kar yağan ayazın da
Gözlerin kahverengi baharı yaşıyor
Bir zeybek narası kadar özgür duyguların
Bir sevda şarkısı gibi attığın kahkahaların
Dışarıda hükümran soğuğa inat sıcaklığın.

Bu soğuk mevsim de çekilmiyor ayrılığın
Sen sabırlı sevda hasretimin vefalı kadını
Akrep gibi sokar hep sensiz hasret yokluğun
Dışarıda ki vuslata inat senin acı ayrılığın.

Kasımın bu ayaza çekmiş karlı günün de
Temmuz güneşi sıcaklığın da yakıyor gözlerin
Yüzün de kumral baharın sıcaklığını görüyorum
Dışarıdaki kışa inat yakıyor senin ayrılığın.

Yaşanmamış baharı yaşıyor senli duygularım
Özlemin gözlerimden akıyor uç beş damla yaş ile
Yağan yağmurla, karla eriyor tüm umutlarım
Vuslata sevdaya inat yakıyor senin ayrılığın.

Dışarı da hicran yağmuru yağıyor yine
Hatıralarıyın hüznüyle yorgun düşüyor gözlerim
Renkler armonisinde sevda şarkıları dinliyorum
Kadere inat ayrılığın acısı yüreğimde dinsin diye.

Sanki baharı nefesin de yaşıyorum gülüm
Kışlar konan yüreğimin seni andığı zaman da
Bir efe bir zeybek narasıdır duyulan kulağım da
Geleceğe inat hep seni mazim de arıyorum.

Sen sabırlı sevda hasretimin erişilmez kadını
Sen manolyalar lavantalar arasında açan gülüm
Sen karanlık gecelerimde doğan Temmuz güneşim
Gel artık gel de bitsin sana olan bu hasretim.