Acı Aşk Şiiri - Fatih Özen

Aşk sevmedi beni ve nefret etti sanki benden,

İzin vermedi doyasıya sevmeyi, sevilmeyi,

Umutlar buhar olup uçmuşken artık,

Neyi beklediğimi bilemeden,

Buz tutmuş yüreğimle sevdanın ortasındayım,

Sanki yarınlarım yok, bir yerde son bulacak,

Son bulacak ki ait olduğumuz asıl yere gidelim,

Bu dünyada bile giremedim sevdiğimin yüreğine,

Bu boş hayatla nasıl çıkarım,

Nasıl hesap veririm O Rahman (c.c.) ’a…

Rüzgar gibi geçerken bu hayat dalgası,

Gideceği limanı bilmeden girerim ummana,

Ve dev dalgalı ölüm denizi karşılar beni,

Ama almaz canımı ölüm meleğim,

Ne zaman alır bu emaneti bilinmez ki,

Ama o gelene kadar gelecek ölüm meleğim,

Defterim boş, amelim kötü, mazim karanlık…

Hep iyi insandır dediler ama,

Bu onların iyi olmasındandı hep, benden değil,

Bu sevda beni bu kadar harcamışken,

Nerem iyiydi ki benim,

Hani nerde mutluluk, nerde sevdam, aşkım nerde

Ben yine yalnız, yine tek, yine yaşlar sel olmuş,

İşe yaradıkları yok ya, belkide riyaydı bu yaşlar,

Belkide ben sevmeyi bilemedim, beceremdim,

Açıklayamıyorum işte, anlatamıyorum…

Hiç güllerin ne konuştuğunu bilirmisiniz?

Onun sessiz çığlığını duydunuz mu hiç?

Onun aşkını haykırdığını,

Sevdasını nasıl anlattığını?

Ama gelip koparırlar hiç sormadan,

Fırsat vermezler sevmesine,

Bir başka sevdaya malzeme olur ancak,

Sonrada kurur gider, atarlar çöpe…

Çöplük bile kabul etmedi beni,

Sevdanın çöplüğüde oluyormuş ya…

Yine yol göründü bana, Sonsuz ve de yorucu,

Sadece ben ve kimilerine göre anlamı olmayan,

Taptaze anılar, bir de bomboş hayaller…

Bundan sonrası meçhul,

Ve acırım hallerine karşılıksız aşkların…

Sonunda anladım ki benim başka bir adım daha var,

Bunca yaşadığımdan sonra,

Bu kadar sevdadan ve gözyaşlarından sonra,

Karşılık bulamayan sevdamdan sonra,

Elimde kocaman bir hiç kaldı ya,

İşte benim adım acı aşk tı,

Değeri olamayan,

Umursanmaz…

Sevmeyi, sevilmeyi beceremeyene,

Ve hep acı çekene ne denir ki başka…