Acı Ama, Gerçek Şiiri - Hasan Ahmet

Kanmam ona,
Buna,
Gelemem,
Hiç kimsenin oyununa.
Yanarım,
Cayır cayır,
Varamadım,
Eşitliğin tadına.
Hep horlandım,
Bir sürü ayırımlara,
Haksızlıklara maruz kaldım,
Sebebini de bulamadım.
Sarılamadım,
Kana kana,
Uğruna kanımı akıttığım,
Öz Vatanıma.
Hayvan olsaydım,
Anlamazdım da,
İnsanım, insan,
Koyuyor insana.
Sorun galiba,
Azınlık olmakta.
Mümkünse,
Ekalliyette yaşama!
Sormuyorlar ki...
Doğarken insana.
Anladım, anladım,
Yine kabahat,
Anamda,
Babamda.
Palavra, palavra,
Duy da inanma!
Hoş görüsüzlüğün,
Bu kadarı da fazla.
Aslında,
Canavarlık da,
İnsanlık da,
Kendi ruhumuzda.
Öne,
Hangisi çıkarsa.
Eğitimle,
İnsan değişir mi?
Zor olsa da,
Mutlaka.
Baksana,
Eğitimle,
Hayvanlar bile,
Giriyor hizaya!
İnsan, insan olmadıkça,
Bize rahat yok,
Bu cennet gibi,
Yaşanası dünyada.