Acıdan geçerken ruhumun pare pareliği ve dışarıda süzülürken keskin yaraları düşündüren kar lapa lapa; yalnız bir bank, münzevi bir tepedeki hür ve tek ağaç, ölü at, kanatsız kuş, boş salıncak, kimsesiz ev ve de kimsesiz insan; ne kadar eksikse o surette boşluk var etrafı hüzünle sarılı odamda..
Odamın boşluğuna kar yağıyor acı acı.
Kayıt Tarihi : 23.3.2024 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!