Acı Acı Şiiri - Yalçın Eğribayat

İki bardak çay, dört küp şeker çok mu gördün dünya?
Ödüyorum tatlı damlayı hicranlar içinde acı acı.
Derya Gözlüm; bu muydu baki kalan gerçek hülya?
Okyanuslara çağırıp, boğdun beni ateşle acı acı...

Yatıyorum bir gariban gibi buz adasında.
Boranlar kopuyor, dalgalar beni kuşatmada.
Vur beni! Vur acıma! Ne kaldıki sonunda?
Yaşayamadık bari, kıy da öldür beni acı acı...

Ahu gözlerin her bakışında, dağladı sarhoş etti beni.
Ney'e benzeyen sesin, ruhumu okaşayıp mest etti beni.
Dokunuşun öldürüp, dünyadaki cennet'de eyledi beni.
Eyvahlar olsun! Hepsi yalanmış meğer, ayıldım acı acı...

Ömrümü kanlı yaşlarla besleyen saf gönlüm.
Naçizane Aşık der: Ölüm bize olur tebessüm.
Son sözüm: Şükür Kavuşturana ey kutsal ölüm!
Azrail'e selam olsun bu günleride çekeriz acı acı...

Y. Eğ