Acı Şiiri - Kazım Beysülen

İçim cam kırığı
dolu
ne yanıma dönsem
içimde bir acı.
Acı batıyor
yüreğime!
Acılarımda bir acı var,
kıvranıyorum.

Yalnızlık paylaşamamak
galiba.
Yüreğimi o’nunla bölüşemedim
elmanın yarısı gibi.
Hepsini o’na verdim!
O’nu da olduğu gibi istedim.
Ama “İçimden”
yani susarak,
bir çocuk gibi
korkarak.
O’nu özledim bir yaşam boyu,
farkında bile olmadan.
Kitaplarım artık
kütüphanemde görsel bir şölen …
Şiirler suskun, vefasız,
belki biraz da anlamsız.
Her şey ilk defa böylesine boş
böylesine amaçsız.
Türküler, şarkılar da
alıp başını gittiler.

Bağışlasın beni insanlık!


Bulunduğu kent bile
yasak bana!
Şimdi,
İstanbul’um açık cezaevi.
Ben tutuklu – hükümsüz.
Davam yarınlara kaldı.
Duruşma belki bir yaş günü,
yada bir Bayram sabahı.
Aslında dava,
bir içten alo’su ile
düşecek gibi.

Ve ben öyle bir boşluktayım ki;
Artık buralar da elimden tutabilecek
kimse de yok.