Acı Şiiri - Ömer Kement

Onca zaman geçmişti birlikte olmayalı
Zaman kısaydı ama uzatmıştı hasret rüzgarı.
En derinden vurmuştu ayrılık acısı.
İçi kan ağlayarak bekledi biricik aşkını.

Çok elem vericiydi onca zaman beklemek.
Beklerken kederden, gönül yarası depreşmek.
Kanayan gönülde hergün ölüp ölüp dirilmek,
Tek yaşam ümidi kavuşacağı günü beklemek.

Nihayet duran zaman geçiverdi.
Birden aşkını karşısında görüverdi.
Bitmez ayrılık acısı, sandı sona erdi.
Sarılamadı ona, için için bitiverdi.

Acılardan da acıydı, kavuşunca kucaklayamamak.
Sımsıkı sarılıp hasret rüzgarını uçuramamak.
İç içe olup gönül yarasını dağlayamamak,
Acılardan da acıydı, yanında olduğu halde uzakta olmak…

Acaba hisleri boşunamıydı, gönlüne hiç ulaşamadı mı?
Bir heyecan, bir damla sevgi oluşmadı mı?
Ne acıydı ki kendisi ona aşıktı, çok bağlanmıştı…
Ne acıydı ki tek isteği “özledim, seviyorum” demiş olmasıydı.

16.09.2002