Acı Şiiri - Serdar Şimşek

Kaç zamandır yoksun diyorlar
Oysa olmayan sensin bilmiyorlar
Gidişini öyle bir sakladım ki kalbime

Sen gidince dünyam nasıl karardı bir bilsen

Öyle ki geceleri odaların ışıklarını söndürüyorum
Kimse yalnız ve bir başıma evde olduğumu bilmesin diye karanlıkta oturuyorum.

Tıpkı senin migren ağrıların tutunca
Karanlıkta oturduğun gibi
Tek farkımız benim kalbimin ağrıyor olması

Terliklerim nerde diye kızardım ya hep
Sen takır tukur ses çıkarıyor diye saklardın

Ben ses çıkmasın komşular kapımızı çalıp az cay yada şeker istemesin diye
Yalın ayak yürüyorum.

Kedi gibiyim yani tek farkım nankör değilim...

Zordur ayrılık
Şiir mi ayrılığı doğurdu ayrılık mi şiir bilmiyorum.

Sadece doğan her neyse aramızda çığlıklarını duyuyorum

Ben acıyı bilirim acı Aşkın acısını ...
Dilin değil gönlün yanıyorsa aşkın acısıdır o bilirim.

Bazen nefesini tutmak göz yaşlarını tutmaktan kolaydır

İnsan gözyaşlarına nasıl boğulur artık biliyorum.

Mesela ağlamak için tutunca kendini
Göz yaşların içine akar
Yutkunamasan bir an da
Boğulursun işte o anda
Boğulursun boğulursun
Ölümü yutkunuverirsin bir anda

Nehirler akar gözlerinden Dicle gibi
İçinden bir umut yeşersin istersin Hevsel gibi
Yeşermez ama

Susarsın gecenin bir vakti
Acıdır acı
Karanlıkta içtiğin çay gibi
Koyu ve acıdır hayat
Simdi haykır sessizce
Daha sert bas acının üstüne
Daha çiğlik çığlığa ben ne yaptım de
Ve tutun karanlığına sessizce
Tutun düşlerine
ve düştüğün yara bere içindeki düşlerine
Haykır haykıra bildiğin kadar
Seni seviyorum de...

Ve bırak
Bir gitsin
Şarkılardaki gibi
Giden gider kalan kalır

Bir kaç önceki şiirdeki gibi
Bir kaç sonraki şiirde de olacaksın

Hayal kırıntılarımı
Süpürüp
Gönlümdeki sofradan
Penceremin karanlığına bırakıyorum
Kim bilir benim içimin
Tuz buz olduğu yerin
Bir kuşun dudağında yeri vardır
Kim bilir...