Kanattım ellerimi,
Çocuk boyalarıyla boyadım.
Acımadı, daha da acıdı.
Acıyan kaybeder kendini.
Acı bana acıdı.
Dört mevsim sonbahar,
Sonra yediveren dut,
Kiraz ve erik ağaçları.
Ağaçlar bana acıdı.
Işık kararttı ortalığı,
Çocuklar ötelere gitti,
Yalnızlık oldu at gözlüğü.
Sözüm suya karıştı,
Eridi, göl oldu.
Eridi bulut.
Kimse konmasaydı omzuma,
Daha onurluydu uzun yalnızlık,
Bulut eridi,
Gözyaşı eridi,
Acı bana acıdı...
Kayıt Tarihi : 12.2.2022 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!