Acı Şiiri - Mustafa Parlak

Ellerini kapattı yüzüne
Acılarını dindirir diye
Baktı olmuyor, dinmiyor
Bendini yıktı gözler
Güç yetiremedi, bıraktı çocuk,
Bıraktı kendini, yıkkın selin önüne

Yırtıldı kulaklar
Aradığını bulan, kapanan gözlerle
Uzaklardan, ta uzaklardan
Yanıp sönen siren sesiyle
Bir ambulans çığlıydı duyulan
Bir de çocuk sesi, duydu, eridi gece

Baktı uzun uzun, imdat diyebildi sadece
Dili dişi kitlendi, gözleriyle dua edercesine
Bir ümit, bir dua, bir ağıttı saldığı, ardınca
Bir çocuk, bir ambulans sesine, yenildi gece

Güçlü ol diyordu çoçuk, çık gel yine
Durmadan, gözlerime bak konuş benimle
Muhtacım şefkatine, muhtacım sevgine
Çık gel ne olur, çık gel yine, gülen yüzünle
Anneciğim