Acı Şiiri - Halil Türkoğlu

ACI 1

Kabul edemiyorum bu alt yazı metnini
Beni devre dışı bırakan ruhsuzluğu
Yüreğime habersiz uzanan parmak ucunu
Odalarımın birinden gelen soguğu
Hesab içindeyim merakla
Bir parmak dahi dokunsa
Ölçülerimi bozan tartımın sonucunu

Ne yapacağım bu kar tutan elleri
Demir parmaklıklara ulaşan kansızlığı
Giriyorum bahçelerimin birine
Biliyorum kapı eşiğindeki boşlukları

Yürüdüğüm koridor
Büyüdükçe büyüyor önümde
Rabbim bu acı!
Bu acı çok paslı, unutulmuş içimde
Göremiyorum dalında tutunan kargayı
Hangi gerçek uzadıkça uzuyor dibimde
Telime takılan mendil parçası
Hangi meselenin içyüzü
Sorsaydım ya!
Ellerimle yaptığım kardan insanlara
Neden eridiklerini.

ACI 2

Öldürmeyen Allah
Öldürmüyor
Dualar nasıldı, dilde kalıyor mu tuzu?
Kötü insan ne yaparsa yapsın
Kötü
Yoruldum diyorum, öldüm diyorum
Hayat bitmez diyor süksemin libidosu

Devrin treninin ağırlığı yakarken rayını
Düşüncemin garında
Hayatın iniyor yolcuları
Bir ağırlık çöküyor üstüme
İlk ayak bastıklarında.

Göz bırakıyor insanlar karanlığıma
Yatağım yumuşacık olsa da
Görüş zarıma kirpikleri batıyor
Su alıyor gemim
Derinliğinde batmamak uğruna
Gözlerim kayığını arıyor
Aklımın başıma gelmesi için

Allahım canım acıyor!
Sakat zihinlerden, zalimlerden, alaycılardan
Haberlerini alıyorum kulağımdan
Minimalize volümüm içinde
Maximum frekansı
Anne atarken sokağa bebeği
Kucağıma geliyor bir sızı
Bu nasıl sallanmak dalgalarda
Boğulmamak için bağıran bir ağrı
Kulaç atıyor sol yanımda
Ya rab, mahşerimi hazırla dünyada!
Merhametim güldürüyor asık suratları
Ama bana bıraktığı sadece acı.