Acıyla yaprak döker insan
Acıyla kolu kanadı kırılır
Kırılır da kalkamaz yerinden
Hevesi kaçar hayattan
Acıyla olgunlaşır çocuklar
Vaktinden evvel
Birden büyürler
Kendi acılarıyla boğuşurken
Ya sevgi, aşk, tutku?
Acep onlar ne yapar insana
Sevdiğinin kokusu
Nemli teninin o güzel tadı
Yanında hissettiğin huzur
Sürekli onu arzulamak?
Togura SuKayıt Tarihi : 1.10.2020 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!