Acı Şiiri - Senanur Erdevir 2

Her şey çok bulanık
Her yer çok karanlık
Andelib-i Aşk yeni bir şiir fısıldamıyor kulağıma artık
Bu aşka olan inancım bitiyor artık
Ebûzer seherleri uyuyor artık
Kor olan gözleri başkasını görüyor artık
Ve ben yalnız kalmaktan çok korkuyorum artık
Kış geldi
Ay karanlığın da diktiğimiz çiçekler soluyor artık
Balkona serdiğim elbiselerim kurumuyor artık

Neden uyursun ki Ebûzer?
Hani güneşin doğuşunu birlikte izlerdik?
Hani gecenin deminde şiirler inşaa ederdik?
Hani herkes uyurken biz kandil orucu için çay demlerdik?
Hani kimseler görmesin diye gizlice Çamlıca'ya giderdik?
Belki de Mecazî Aşk'ın tanımını yaparken aslında bu tam da bizlerdik.

Bir beyaz çiçekleri olan kırmızı eteğim vardı vazgeçemediğim bir de kirpiklerin vardı afitabın şavkına değişmediğim.
• Senden sonra bir daha hiç giymedim o eteğimi, dolabın bir köşesin de duruyor tekrar sana giymek için.
Oysa sen sarı çiçekleri olan bir bez parçasına karşın, sırf sen seviyorsun diye
saçlarında sarı papatyalar taşıyan kadına değiştin.
Karakoç'un dediği siyah güller şimdi anlamlı oldu benim için.
Şimdi hangi yazdığım şiir seni bana affettirir?
Hangi elin yüreğime değerse tekrar cezbettirir?
Hangi kirpik tanen yanağıma düşerse bir damla gözyaşımı ab-ı ateş efrûz ettirir?
Hangi silah beni öldürmez de bir senin silahın böyle ömür boyu kahrından felçli ettirir?

Âh Ebûzer!
Âh benim Azizim
Oy benim Kıymetlim...
Yalnızlıktan korkar oldum şu sıralar
Evvel benim dostumdu
Her derdimi ona anlatır, her gözyaşımı ona dökerdim
Bir ona anlatırdım seni
Bir de şiirlerin içine gizlerdim sesini nefesini
Kimseler anlamasın, tanımasınlar diye seni
Adına Azizim dedim, Kıymetlim dedim
Şair Bey dedim, şiirlerimin tek sahibi dedim
Sırf bir gün sen okuyasın diye kendime de
Şaire Hanım dedim
Belki sesimi duyarsın diye
Belki tüm evrenin duyduğu bir senin duyamadığın vaveylamı duyarsın diye

Düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum Ebûzer
Şimdi gerçek acının ne olduğunu biliyorum
Kaç şiirin yarasını taşıyorum yüreğimde, kaç gecenin matemini görüyorum aynaya baktığım da gözlerimin için de
ama hiçbirinin acısı buna denk değilmiş Ebûzer.
Ne diş ağrısı, ne karın ağrısı ne de yüreğimin üstüne narkozsuz atılan dikişin acısı
Acı insanın henüz doğmamış evladının babasına şiirler yazması

Başım çatlıyor Ebûzer
Başım öyle ağrıyor ki
Yüreğimin sesini işitemiyorum
Bu şiiri daha fazla uzatmadan bitirmeli miyim?
Yoksa Şaire Hanım'ın dediği:
"Hakiki Aşk; beşeri bir aşkın sabır girdabından geçtikçen sonra İlahi aşka dönüşmesiydi" sözüne itimat mı etmeliyim?
Bilmiyorum Ebûzer
Başım çatlıyor
Dizlerim tutmuyor
Omurgamın ortasında bir ağrıdır dinmiyor
Kimse bana inanmıyor
-"Bir insan bu kadar acıya nasıl dayanır ki?" diyor
İnsan her acıya dayanırmış da bir
Yârinin bunca şiiri terk edip bir başkasına yazmasıymış be Ebûzer.
Meğer gerçek acı buymuş.