Almancı pozuyla dururduk
En arkalarda
Yamalarımız
Görünmesin diye.
Acı öyle islemişti ki
Ruhumuza
Gülmek öte dursun
Tebessüm bile
Uzaktı yanaklarımıza.
Şehirde bir çocuk
Stres olurken bayat ekmeğe
Biz kuru yavan sofrada
Marka gibi;
Depresyon, yok yok
Travma geciriyorduk.
Şimdi bizi Unutmak la
Tehdit eden ş/ey
Bizim unuttuklarımız
Sizi unutalı çok oldu.
Biz hatalarımızla
Beş/yüzleşeli
Epey oldu.
Kırk defa eğip dogrulttugunuz
Civili sozleriniz
Bizim tahtaya işlemez artık.
Yağmur nereye yağarsa
Tarlanızı oraya taşıyın gayrı. ..
#yıldızreis
Kayıt Tarihi : 29.9.2018 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!