Acı Şiiri - Fırat Yetiş

Acı

Kendi suretimi kaybettim ,
Söyleyin sokak afişlerin de kahverengi gözlerime yer açsınlar..
Haber eyleyin rüzgara ,
Süpürülecek acılar var dilimin ucunda ,
Düştümü insan devasız sevdaya ,
Kendine bile aman diler ..
gitmelisin gitmelisin benden !
Kasım’ın yağmurları almalı seni pencerelerimden ,
Ya da erkenden karlar yağmalı ömrümün geri kalanına ..
Acılar üşüyor sokak köpeklerinin seslerinde,
Zavallı kendimsizliğim sığınmış mezarlık lambasının dibine..

Kaç asırdır üzerimde durur yorgan,
Açmıyım ? Yoksa tok mu ?
Güneş en son ne zaman doğdu?
Güz mevsimi hiç mi bitmez ?
Kapı çalmaz , sokaklar da çocuklar oynamaz mı ?
Elimde değil unutamıyorum ..
Saçım sakalım karışmış birbirine,
Yüreğimden gözlerine göç var gene ,
Kirpiğimin üstünde acılar titrer,
Ağladım ikimize farkında olmadan yine..
Ayaküstü uğradım ellerine,
Soluklanayım dedim gamzelerinde..
iki kadeh şiir içtim dudağından..
Beni sarhoşluk , seni ayrılık alır ..
Geriye acı kalır ..

Geçtim kendimden, adın oturdu dilimin üstüne..
üşüyen yüreğime seni yaktım,
Sen yandıkça ben kül oldum.
Yine Gece oldu, şehir sustu..
Kimileri doğdu, kimileri öldü..
Doğanlar sana ölenler bana benzedi ..
Çığlık çığlığa kaldım !
Acının keskin yanına yatırıp ,
Dirhem dirhem kıydım içimdeki sana ,
Kin topladım göz yuvarlarımda,
Seni buldum soluk aklımın divanında,
Sağa döndüm sola saptım,
Ne içim de ne dışımda senden kurtulamadım,
Geceden gündüzden firari saatler bunlar ,
Ölmeyi beklerken sinen de uyuya kaldım..

Yüreğime vuran ahraz ruhumun çığlığı ile uyandım..
Perdeleri araladım pencere kenarındaki serçelere şikayet ettim Seni ..
Serçeler adını sordu
ağır bir yutkunma sonrası ,
Çok acılı suskunluklarımı döktüm önlerine..
içim de bin parçaya bölünüyordun..
kahretsin kahretsin !
Ellerini bulamıyorum ,
Bir ölüm üşümüşlüğü sarar avuçlarımı..
Bütün kalabalıklar çekilir yalnızlığımdan ..
Kıyısız zamana kanat vuruyor vedalar ..
Beni anılar , seni yeni doğan aşklar alır ..
Bu sevdadan geriye sade acı kalır ..

18. Kasım 2018