Acı Şiiri - Akşın Cühale

Dün Güneş Apartmanı'nın yanından geçtim
Sıvaları dökülmüş duvarlarına dokunmaya korkarak
Senle baktığımız yerden baktım ona
Baktım ki orda mısın diye
Baktım ki orda mıyız diye
Ne sen vardın ne ben, ne de bizden bir parça.
Ve o an,
Göz bebeklerim korku ile büyüdü.
Nefesim iki elin arasında boğuldu
Ve gözyaşlarım bir kurşun gibi çakıldı kalbimin en derin yerine.
Ölüm dedim adına ilkin, ölüm peşimi bıraktı.
Özlem dedim, tüm özlemlerim kalbime aktı.
Sanki her şey acımı zikreder oldu ve acım
Tekrardan kıyılarıma yaslandı.
İşte o an hatırladım adını.
Seni benden alan acı seni bana hatırlattı.
Ve ben o an, İşte! o an anladım.
Acının kalbimde esir kaldığını...