Acı Şiiri - Barış Yüce

Acı,
Bir annenin canciğeri,
Annenin koynunda kelepçeli
Sözlerindeki büyülü kelimelerin,
Kaynağının hazin bestesi…

Acı,
Bir babanın çaresizliği,
Babanın yüreğindeki feryat sillesi
Yalnızlığında kemiren her şeyinin,
Cefakâr ve fedakâr yiğitlik gösterisi…

Acıyı tatmak,
Bu dünyanın en hakiki gerçeği
Acıyı bilmek,
Gözyaşlarının şifresinin gereği
Acıyı okumak,
Kalbin derinliklerinin busesi
Acıyı anlamak,
İnsan-ı kâmilin en tepesi

Acıyı tadan,
Bilir gözyaşların değerini…
Acıyı bilen,
Okur karşısındakinin hissiyatini…
Acıyı okuyan,
Anlar insanın çaresizliğini…
İnsan gerçek insan olunca,
Tadar acının derinden insana seslenişini…

Acıdır bazen yolda kalmışlara derman
Umudun bitip tükendiği o zaman,
Acının verdiği ızdırap ve gözyaşı,
İnsanın, ruhunun yükselen aurası,
Kutsal anahtarın, nurlu yola daveti,
En kıymetlinin, acıyla sana hediyesi…

Acı,
Yalnızlığımın can yoldaşı…
Acı,
Sevdamın en büyük sırdaşı…
Acı,
Üzdüklerimin, vücuduma sapladığı hazin taşı…
Acı,
Yüreğimin pınarlarındaki, gözyaşlarımın arkadaşı…

Ey insan,
Acıyı anlat bana
Kalbinden kopar kelimelerini
Pınarlarımızı boşaltalım birbirimize
Islansın ve kıskansın kaldırımlar,
Acıyla bağlandığımız sevgimize…