Acı Şiiri - Esma Özdemir

Kim bana acı verebilir
Acıdan mı ibaret yoksa
Yaşamın kendisi?

Kim bana acı verebilir ki
Hayat mı, soluduğum nefes mi
Dünyanın dönmesi mi
Ömrümüzün bitmesi mi
Yürüdüğüm yollar mı
Çıkmadığım dağlar mı
Dalmadığım deryalar
Geçmediğim boğazlar mı
Kim?

Akmadığın denizin
Irmağı olabilir misin?
Açmadığın dağın çiçeği?
Dökmediğin yaşın
Çekmediğin kışın
Tutmadığın elin
Sahibi olabilir misin?

Kim bana acı verebilir
Acı deryasında
Kirpikleriyle tutunmaya çalışan
Gözbebeklerinden başka?
Kim bana böyle
Baştan ayağa acıdan
Kim bana böyle candan bakabilir?

Kim bana acı verebilir
Her göz açıp kapayışında
Çığlık çığlığa, hangi yürek
Böyle, ruhuma akabilir?

Kim bana acı verebilir
Yaşamın kendisi
Silme acıdan mı ibaret?

Şu aldığım nefes
Baktığım gökyüzü
Çiğnediğim toprak
Dokunduğum yaprak
Bütün canlılar ve
Bütünüyle bir hayat..?

Ya şu pervasız dönen dünya?
O da mı çekmiş acılardan içine
Ah etmiş mi
İnlemiş mi
Peki felek dedikleri
Vurdumduymaz kör talih?
O hiç ağlamaz
Ağlayana bakmaz mı?

Yoksa, biz mi yarattık herşeyi
Bu koca evreni?
Basket topu gibi
Parmağında çeviren
Biz miydik sanki
Bizler mi?

Biz miydik elemleri üzerine yükleyen
Yoksa
Elemler mi bizi içine çekti?

Hangi yürek yanmaz bir göz ateşte?
Hangi can tutuşmaz
Etrafında sımsıcak gülüşlerle?
Kim bana acı verebilir?
Hangi dünya, hangi yıldızlar?
Mücevherler gibi
İşlenmiş pırıl pırıl
Nemli gözlerin kadar?

Acıdan mı ibaret yoksa
Yaşamın kendisi!