Acı Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Acı

Soğuk parmak uçlarından sızıyor bir ölünün çürümüş bedenine
Gülen maskeler ekiyor toprağa ve suluyor gülleri bugün bir kadın zehirli kadehlerle
Atmaca kuşları dolaşıyor karanlık mezarların üstünde gözlerinde hüzün
Akbabalar simsiyah bugün, kafalarında siyah pelerinler ve gözlerinde sürmeler
Bir yolculuk tertip edilmiş bataklıklardan ve çürük bedenlerin yeşerdiği lağımlardan önümde bir yolcu
Ne kelimler kurutabiliyor ne ruhlar suya ulaşabiliyor ne toprak eskisi gibi kahverenginde
Bir mezar yetmiyor yükü devirmeye ve kadın zayıf kalıyor acılardan bir tabut tertip etmeye
Güzel hayaller bir kış gibi çöküyor tırnaklarla ve dişlerle bütün büyü sökülüyor
Ahlarla varlık a’na doğuyor, günah tepelerinde merhamet duasına çıkmış tövbe köleleri sırtlanlar gibi sokuluyor
Sinsi şeytanın gözlerinde bir kıvılcım yükten yoksun sessice gülümsüyor.
Ne kanlar içinde bir beden ne ölüme yeltenmiş bir ruh isyan içinde-
Bir hile var şüphe şüphe içinde- bir dermansız hastalık varlık özünde.
Bir ses bekliyor soğuğun ardından mezara sokulan, kalk yahut hep uyu
Bir tufan ağaçları ve bendeleri yerinden söküp atan,
Büyü, kesif ninni ruhları kör sağır ve dilsiz kılan.
Bir el yürekten kamburu söküp alan.