Gitmen gerek.
Ya kazıyarak kendini
Ya beni kanatarak.
Gitmen gerek.
Ellerimde çoğul bir yalnızlık.
Yalnız kalmalıyım aslında çoğulken hayat!
Daha da çoğalmadan sevgilim!
Gitmen gerek.
Alışmadan daha da ‘’gideceğine’’
Sade ve bulutsuz bir günü hayal ederek
Çekmen gerek ellerini
Küf kokulu odamdan.
Perdelerim ütüsüz olmalı
Yarı aç yarı tok geçmeli günüm.
Küf kokmalıyım odam gibi
Umutla resim yapmalıyım,umutsuz ve aç
Umutla...
Resimler...
Bir yeşil,bir mavi...
Asmalıyım duvarıma boynumda ilmek gibi
İçimin karanlığını
Acıdır bu.
Demdir.
Şuh bir sesle irkilen tenlere.
Gitmen gerek.
Payımda düşünen adam.
Kanayan.
Yanan.
Git!
Çünkü gitmen gerek.
Kazıyıp kendini tablolarımdan,beni kanatarak.
hapsolunmuş yalnızlıktır çünkü hayat.
37
Şair OtuzyediKayıt Tarihi : 8.10.2010 15:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Otuzyedi](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/08/aci-322.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)