Üzerimden öylesine bir buldozer gibi
Geçiveriyorsun her seferinde
Ve uğurluyorsun beni
En gösterişli ayrılık bahçelerine
Süslenmiş her ayrılık
Her yanı allı pullu
Ama nafile kandıramazsın beni biliyorum bir gün bitecek bu şaşası
Acılarını gösterecek daha sonra
Ve acılarım katmerleşecek
Ve sen olmayacaksın yanımda
Ayrılık
Acı
Aynı anlamda her ikisi de
Zannedersin ki en büyük sancı
Budur galiba diye
Yalnızım
Sessiz bir kuytu
Ve sen varsın ey şiir
Olmasan anlatacak kimi bulurdum
Kim dinlerdi beni böyle satır satır
Üzgünüm kalbim kırık ve cidden yorgunum
Artık ben mi acıları unuturum
Yoksa onlar mı beni bu acıların içinde unutur
Bilemiyorum
Ellerim dua ya kilitli
Ve artık ben yapamıyorum
Kalbimdeki bu ağır yükle
Kendimi bile taşıyamıyorum
Sessiz, kuru ve karanlık bir yerdeyim
Ellerim seni aramakta ama ben iyi bilmekteyim ki
Sen yoksun artık
Ve yine yüreğime dönüp dönüp
Seni söylemekteyim
Kayıt Tarihi : 6.3.2010 22:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Canan Bilgehan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/06/aci-300.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!