Kimse bana acısın istemiyorum artık.
Kimse uzatmasın bana bir damla su.
Alıştım artık yanmaya,her gün kavrulmaya.
Çünkü,hayatım acı,yediğim acı,içtiğim acı.
Böyle derler o büyük dediğimiz insanlar.
Alışmalısın kendi yağında kavrulmaya.
Güzel bir şey kendi yağında kavrulmak amma.
Fazlası yakıyor insanı cayırrrr cayır.
Olsun dedimya alıştım yanmaya her gün kavrulmaya.
Çünkü,hayatım acı,yediğim acı,içtiğim acı.
Ama birde ÖLÜM varki.
İşte o hepsinden ACI.
(İsviçre 20.07.2000)
Ferudun BükücüKayıt Tarihi : 11.7.2007 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu acı daha nasıl anlatılabilir.Kalemine yüreğine sağlık..Sealamlar saygılar......
TÜM YORUMLAR (3)