Acheron Şiiri - Alper Can 0

“Kendini Tanrıya emanet et” der şair.
Her şey olur,
Herkes gider,
Akıl kalır geride.
Bir bataklık var,
İnsan kanıyla beslenen bu yerde.
Kimileri gelir, geçer.
İçinde bin gerçek,
Bin yalan vardır, bilinmez.
Asıl olanı kaçırır herkes;
Korkusuz Achilles yenildi, bir okla.
Korkusuzlar dağı devrildi, nice akıncıya.
Nice korkusuzlar yitirildi, bu alanda.
Bin atlı vurdu nala,
Bin adam, kellesiz omuzlarda.
Kimler geldi, kimler geçti.
Ölümsüzlük çare olmadı,
Hiç kimseye.
Hiçbir akıncı beye.
Şair bilemez sonunu,
Bilemez yalnızlığın, hoş kokusunu.
Ölümün tadına varmak ister.
Ölümle, var olmak ister.
Yalnızlığın, ebedi sonundaki ışığı hisseder.
Kuzgunların sesiyle uyanır-
Uyanır ve devam eder, ebedi istirahate.
Şair derki “Köle olma kendine”
Hisset ebedi bedeni.
Fazlasıyla-
Fazlasıyla soğuktur ölüm.
Yorma kendini.
Herkes gelir.
Herkes geçer.
Sorma nedeni.
Çünkü onun kanatlarında ruhun.
Acheron!
Yolun,
Sonun…