Acep Evlensek Mi Evlenmesek Mi

1969 Yılında Öğretmen olarak Denizli'den İstanbul'a atanmıştım. O yıllarda evlenme çağında olup, hala bekardım. Denizli kızları İstanbul'a atanmama çok üzülmüşler ve pek çoğu da arkamdan 'Bizi unutma ağam' diye mektup yazmışlardı. İtiraf etmeliyim İstanbul kızları da çok güzeldi. Onlar da 'Gel bizi beğen' diyorlardı. Ömür boyu sürecek mutlu bir evlilik kurabilmek de kolay değildi.Çevremizdeki insanlara bakıyordum, bir evlenen pişmandı, bir evlenmeyen. Bunları gördükçe ben de ikilemde kalıyordum. Evlenmek için kızlar da çok şey istiyorlardı.Yakışıklı olmalı, paralı olmalı, yatı, katı, arabası.....olmalıydı. Buzdolabı, mobilya, halı da cabasıydı.. Bazı kızlar çok da rahattı.El ediyor, göz ediyor mektup yazıyorlardı ve her gün başka bir erkekle gezenler de vardı. Bu yüzden bir eş seçebilmek oldukça zordu. Evlenseydim, bekar kaldım diye düşünmezdim ve soğuk kış günlerinde yalnız üşümezdim. Acep evlensek mi evlenmesek mi diye kendime çok sordum. Bu düşünceler ışığında bu şiiri yazdım.Ve sonra da evlenmeye karar verdim ve evlendim.