Acep bu ne haldir Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Yüce dağ başında, kök salmış sedir,
Nedir bu çektiğim, bilmem nedendir,
Çoşmuş! çağlar da, vadiler de nehir,
Gönül çağlamaz, acep bu ne haldir.

Gözlerim de yaş var, dertli gönül’de,
Zevk vermez suratım gülmez yüzlerde,
Seher vakti her gün göğsüm yar sevse,
Gönül çağlamaz, acep bu ne haldir.

Her gönül ağlar, hüzün veren aşk’ a,
Dert çeker gönlüm, var da kara sevda,
Kış gelse kar yağsa, tek, tek gül açsa,
Gönül çağlamaz, acep bu ne haldir.

Ağlar şimdi gönül, dağlar yüceyken,
Gülmez ki bu yüzler, gönül dertliyken,
Her günüm bir dertle ömür geçerken,
Gönül çağlamaz, acep bu ne haldir.

Yağmur var da, yine yüzlerimde sel,
Eser durur rüzgârlar, bazen de bir yel,
Gel ömrümün sonu, düşünme gel, gel,
Bitsin Yüksel’in derdi, bu ne haldir.

A.Yüksel Şanlıer
15 Aralık 2009