Acemilere Şiiri - İzzettin Dönmez

Yükün hafif olsa bile,
Yol uzarsa yorulursun!
Acı sözler sopa değil;
Dokununca kırılırsın!

İyi kötü var hayatta,
Raporları yüce katta,
Hayrın için bir tokatta;
Dostlarına darılırsın!

Hasım demek ne demekse,
Yarana da tuzlar ekse,
Sonra gelip bir yağ çekse;
Düşmanına sarılırsın!

Art niyetsiz gerçek ana,
Yavrum derde yana yana,
İsyankârsan Yaradan’a;
Acılara karılırsın!

Atlet olsan yine boşa,
Yorulursun koşa koşa,
Daim sürerler yokuşa;
Susuz kalır yarılırsın!
04-Ekim 2002

YAMUKLAR BENİ GEÇTİLER

Koştum da yetişemedim;
Yamuklar beni geçtiler!
Suçları üstüme atıp;
Sanıklar beni geçtiler!

Sekte vurdular işime,
Dur dediler gidişime,
Gülecekler bitişime;
Yamuklar beni geçtiler!

Dağları duman bürüdü,
Aklımı deli sürüdü,
Umudum yolda çürüdü;
Yamuklar beni geçtiler!

Fırsat veriyorlar kurda,
Faydalı değiller yurda,
Doğruluk sökmedi burada;
Yamuklar beni geçtiler!

Kızdılar yamuk diyince,
Ağa,bey oldu giyince,
Şiştiler haram yiyince;
Yamuklar beni geçtiler!

Yaptığınız yanlış dedim,
Sonuna ünlem ekledim,
Dostlardan da kelek yedim;
Yamuklar beni geçtiler!

Yorulur dinlenir tenim,
Nasırlıdır elim benim,
Yitti tükendi güvenim;
Yamuklar beni geçtiler!

Kıçlarında vardı yama,
Yandan girdiler Dünya’ma,
İzleri silindi amma;
Yamuklar beni geçtiler!