Acemice Bir Dokunuş Şiiri - Kezban Meng ...

Ve sonra.
Bir yelkenli oldu ruhum.
Sarılırcasına rüzgara
göğsünü gerip yelken açtı
açık denizlere doğru.

Kulağın işitmediği
gözün görmediği
diyarlarda dolaştırdı,
en çocuk en yalın halini.

Aynı karede durmadan değişen
insan tebessümlerini biriktirdi.
Sardı sarmalandı,
farkettirmeden sevgiyle süzüp aldı hikayelerini.

Kağıdın özlemini duyduğu
kalemin henüz yazmadığı,
satırlarda gezindi, acemiyce bir dokunuşla.

Öyle bilgeydiki! o satırlarda gizlenen cümleler
sıralanıp ard arda süzüp aldılar.
Mavi bir atlasa serpiştirdiğim düşlerimi
ve yazdıkça koyulaşan hikayemi.
Ben acemiyce bir hevesle
dokundukça kağıda, kaleme
kanatlanıp can verdiler,
özgürlüğümün başladığı yere düşüncelerime.

Ve sonra.
Bahar dalları coşkusunda,
bir şiir yazdırdı kendini
Acemiliğime..