Acemi şair ve yanlış sevda (sedir)

ya bir ağaç dik yumuşacık taze toprağa
ya da bir sözcük..
ve..duy ormanların sesini..

ama..üzerime gelmeyin lütfen..

acemi labirentinde cümleler,
şaşkın ünlemlerde arıyor birbirini..

tanrısı biliyor;
hiçbir iddiamın olmadığını..

hüzünlere çaldığım kalemi,
esrikliğin bağlamına gizleyip
kuraldışı hoyratlık yaparım..
sınırı hoşgörüden sitemler
kayıtlanır sayfalara..
nedameti silik alnımdan
toz düşmez şairler cenahına...

alâkası gönül dehlizinde kalmış..

kederin özü;yanlış sevdanın doğru duygusuymuş..

şimdiki zaman ihracı fütursuz bir mevsim
karasından yel sürer aşkın baharına..
doğmamış güneşe gölgeliktir sedir ağacı..
soyar geceyi yaprağının üstüne..
kıpkırmızı fiyongu açılır sevdanın
yanar,körpe filiz dalları,maşukun..
bal rengi umarsızlığa tutunur öfke
nefret uyanır ilk ışığında sabahın
gerilen duygularda sallanır aşık..
kapanmış gözler sırtında,
nafile serzenişi duyulur sedirin..

güneş,yeni tasarımıyla;
elem sazlıklarına teğelliyor akarsuları,
kesiyor parıltısını kıyılarının..
birden..
kolsuz ve köksüz sedir ağaçları toplanıyor
hafızamın koruluğuna..

dimağım sözsüz..

tabiatım sus...