İşte bu eksilen ben
Kendi oyununa yabancı
Ve gereğinden fazla dalgın
Sessizce yürütürüm taşları
Satranç da bir sessizliktir
Acın gizleyebildiğin kadar.
Bütün insanlar buradaydı
Herkesin bir rengi vardı
Eşittik.
Savunmasız bir koşu bu
Sanılır ki yalnızca atlara özgü
Bir kural gibi değil
Oysa düşmek de öğrenilir.
Aklın engelinde kalbim
Oyunun dışında oyuncu
Ki yapılan her hata
Kalbin eziyetidir
Bilirim ölüm karşısında
Hüzün de kimsesizdir.
Kayıt Tarihi : 4.1.2020 09:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!