Acemi Boyacı Şiiri - Muzaffer Yıldırım

beyazdı
maviye boyadım
mavileşti beyaz
ben ve fırçam
olduk iki haylaz

bak hele şimdi
o da ne
henüz boya kurumadan
bak başıma gelene

gökyüzü kızdı bana
dedi
sorarım bunu sana

al bana
vur bana
kaldır da
çal bana !

şimşekler çakıyor
kıvılcımlar akıyor
ateş püskürtüyor habire
yıldırım düştü düşecek
yükseklere

gök gürül gürül
gürlemekte
tepeme
gökyüzü çökmekte

hayırdır inşaallah!

durduk yerde
birdenbire
gök neden kudurdu
ne sustu
ne de duruldu

bu öfke bu hiddet
banaymış
tüm şiddet

boyadığım
gökyüzünün
bulutuymuş meğer
boyar mıydım hiç
bulutu maviye
bilseydim eğer

şimdi elimle silip
gökyüzünün
mavi boyasını
çizip de bulutun
yeniden aynısını
tekrar
beyaza boyarım

bir daha ben
beyazı anlamadan
boyar mıyım hiç
mavi gökyüzünü
bulutu tanımadan

acemilik işte

elimin boyası ile
karıştım usta işine
öfkelendi gökyüzü
düştü peşime

bir daha mı?
tövbeee!
herkes kendi işine