şehrin bir köşesinde ağlar bu yürek yağmur yağmur;
mantıgı nedir,hissettigi nedir,
sevmeyen bir gönül için çekilen bu ızdırabın.
yalanmış karşılıksız sevmenin güzelligi,
yalancıymış leylayla mecnunlar,
güzel degil böyle sevmek,sevdigin orada öylece dururken;
sevdigin severken özlerken bir başkasını;
güzel degilmiş böyle sevmek...
kanatlanıpta kaçmak istiyorum senden
senin sevdigi şehirden
sevdiginin yattıgı topraktan kaçmak
deniz olmak istiyorum senin en çok nefret ettigin
ateş olmak istiyorum senin en çok sevdigin
ben olmak istiyorum senin içinde;
istiyorum,istiyorum da kimden istiyorum
onu bilmiyorum;
sen degil zaten
yaradanda gönüllere karışmaz
Kayıt Tarihi : 25.6.2005 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evcilleşemem
Sen, ben değilsin,
Ben, sen değil.
Ben benimim,
Sen senin.
Eşyası değilim,
Kimsenin.
Özgürsün,
Senden bana ne,
Benden sana?
Bak kardeşim..!
Bana,
Ne yiyeceğimi,
Ne diyeceğimi,
Hele hele,
Ne giyeceğimi,
Söyleme.
İnsanım ben,
Hayvan değilim,
Evcilleşemem.
Bazı hayvanlar bile,
Evcilleşmezken,
Nedir bu çile?
Bir bak, insanım ben,
Evcilleşemem.
Karlı kayalarda,
Kartal misali,
Veremem hürriyetimi.
Keserken ayaz,
Dört bir yanı,
Beyaz karanlığın
Aç kurtları gibi,
Hür doğmuşum,
İnsanım ben,
Evcilleşemem.
Su iner kayalardan,
Sesli sessiz,
Ve yosun tutar taşlar.
Doğasında her şey,
Ne olsun ki başka?
Ben de olduğum gibiyim.
Çünkü insanım ben,
Evcilleşemem.
Bataklıkta gül,
Kurşun kubbede,
Er yetişmez,
Özgür insan gelişir, geliştirir.
İyice bak, insanım ben!
Evcilleşemem.
Benim bu kaş, bu göz,
Her yere bakarım.
Benim bu el, bu ayak,
Benim bu kol bu kanat,
İster uçar, ister kırarım!
Bu gövde benim, bu baş benim,
İster açar, ister kaparım!
Söyle köleci,söyle..!
Kime zararım?
Nihayet bir insanım ben,
Evcilleşemem, evcilleşemem..!
Hüseyin Celep
(1999 – Ankara)
TÜM YORUMLAR (1)