Açelya Şiiri - Osman Algın

bir

sonbahar yapraklarını süpürüp çekerken elini etiğini şehirden
sen saçınının arkasına benden kalma bir kalp iliştirip gittin
ben gözlerinin iğfal ettiği gözlerimden akan yaşlarla
kara bir kışa gebe kaldım

iki

kış, asi çocuğu klimatolojinin
ben acılar mektebinin en çalışkan talebesi
cebimde gönül tahtama atılmış bir yığın çentik
gecenin ısmarladığı yalnızlıkla dertleşe durayım gece tüm acımasızlığıyla parmaklarımın arasından akıp gidiyor

üç

bak yine sen geldin aklıma
bütün çiçekler seni hatırlatıyor bana
kara verdim bakmayacağım artık
çiçekçi kadınların tezgahlarına

dört

n'olur bakma artık gece renkli kız
kalmadı gönül imbiğimden sana akacak kan
n'olur git artık git ve sus