Gözlerine baktıkça,
Denizin enginliğini hissediyorum ruhumda.
Sen Açelya!
Çiçeklerin en güzelisin.
Neden mavi sanki gözlerin.
Her bakışımda gözlerine,
Kapıldığım umutsuzluk için,
Boğuluyorum o mavi enginlikte.
Bırakta yaşamam için,
Kapat gözlerini,
Hiç açma benim için.
Fakat başka birini görüyorum mavi gözlerinde
Kalbinin hızlandığını hissediyorum.
Ruhunun tutuştuğunu söylüyorsun başkası için.
Aç gözlerini Açelya!
Artık bir sebep kalmadı yaşamam için.
(17.05.1999-Göztepe-İST.-saat:13.35)
Erdem DemirkolKayıt Tarihi : 27.6.2001 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdem Demirkol](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/06/27/acelya-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!