Açelya 2 Şiiri - Ömer Tural

AÇELYA

Önce kalbimi çaldın
Sonra isimimi dile yaydın
Bir muama oldun çözülmeyen
Sanki bir gölgeydin
Tutulmayan gölge oldun Açelya.

Yağmur demedim kar demedim
Ne gece ne gündüz bilmedim
Koştukça peşinden koştum
Yoruldum, yorulmadın Açelya.

Ay ışığında tüneler deştim
Zifri karanlıkları ellerimle yokladım
Bir mapushane görüşçüsü misali
Pencerende demir parmaklıklara
Her akşam merdiven kurdum Açelya.

Bir çeşme vardı, adımı mevzuahais değil
Koşar gelirdin helkelerin doldurup,
Boşaltırdın gözlerime bakarak
İşte ben sana o zaman vuruldum Açelya.

Bağzan çamur olurdu, Bağzen yerde kar
Yaz mevsiminde Zebzeyle dolu bahçeniz
Ben hep dizlerimin üstünde
Sana gelirdim Açelya.

Turalmak benim kaderimdi
Sen istersen beklerdin
İstemezse beklemez
Pencereye bağzen çıkardın ,
Bağzen çıkmazdın Açelya.

Ömer TURAL, Duyguların şairi

Şubat 2024 Ankara