Acelesi Yok Şiiri - Ahmet Baris Ay

Bir çay içip gideceğim
Başka bir masaya yanaşmak için

Bir sandalyenin masadan çekilmesi gibi
İki masa arasında gerileceğim bir süre

Direnecek ayaklarım

Ama yine de durduramayacak
En sonunda kopacağım

Bir başka çekim bu beni incelten 

Kalmak silinmiş gibi bütün sözlüklerden

Ellerimi seyre dalarım

Bir nevi medet umuş bu

Biri görse acır halime 

İzlerini sürerim kırık çizgilerimin

Yarınların adreslerini sora sora

Avucumun içinde yolumu şaşırır
Kaybolurum

Ellerimi seyre dalarım

Bana beni anlatırlar sanırım
Sorsalar

Nereden nereye yolculuk 

Ağzımda ot biter söz diye

Bozkırları duyarlar uçsuz bucaksız
Sessizliğin tiz sesini
Akşam ezanından hemen sonra uluyan
Meczup çakallar gibi

Çeviririm bakışlarımı

Korkaklık topaç eylemiş boynumu

Mevsimleri bulutlandırırım
Takvimlere bıyık yapan
Muzip bir çocuk oynar içimde
Doğanın yeteneksiz bir öğrencisiyim
Çirkinleştirmeye çalıştığım güzelleşir
Güzelleştirmeye çalıştığım çirkinleşir
Vaz geçerim en sonunda
Ey sevgili dünya
Benden bu kadar derim

Rüya gibi bir uyanıklığım var
Hayırdır inşallah
Bir nehir yosunlanır birden

Alabalıklar dile gelir

Tarihini anlatırlar tüm akışların

Dağların denizlere gönderdiği selamı

Çiçek bozuğu bir kayanın 

Nasıl olup da yuvarlak bir taş olduğunu
Döne döne yılların tornasında 

Derler ki Eyüp’tü sabreden

Suydu sabrı var eden

Beklemek

Zamanın kısır çiçeği

Her şeye dönüşen

Ama bir meyveye dönüşemeyen

Ölene dek tırtıl kalan bir tırtıl gibi 

Bir çift kanat çırpma sevdasıyla 

Hınçla beklemek

En büyük aldanmak olsa gerek