I
Acelem vardı.
Belkide inkarcı yanımla sana yetişmeye çalışıyordum.
Belki sana bir aşk yetiştirmeye çalışıyordum,
Belki kendimi sana yetiştirmeye çalışıyordum.
Velhasıl acelem vardı benim...
II
Sen yaklaştıkça ben umutlandım,
Ala büründüm, mavi kuşandım.
Ben yaklaştıkça sen hırçınlaştın,
Buza büründün, sır kuşandın.
III
Yitik bahçelerdesin diye
Ben sandım ki kıymetlisin,
Bilinmemiş değerin;
Hızlandım....
Kuytulardasın diye
Ben sandım ki damıtmaya çalışıyorsun sevini,
Kibir hakkın senin;
Hızlandım...
Oysa tarih yazma isteği ne boşmuş,
Ve seni keşfetmek yeniden,
Bakmadım...
Sonradan farkettim ki,
Senden kaçanlarmış meğer ters yönde karşılaştıklarım.
IV
Acelem vardı.
İçine doğduğum bu yaşama ve kainata bir aşk borçluydum.
Sonra sen duruverdin birden.
Koca koca gözlerinle bana bakıp gülümserken;
O an anladım yanılgımı,
Düştü dilime kelimeler.
Pardon, acelem vardı... çekilebilirmisiniz önümden?
(ışıl demirdelen)
Kayıt Tarihi : 12.12.2006 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (7)