Acedia Şiiri - Özlem Işık1

Acedia; melankoli elbisesini giymiş tüm kavramları içine alan ölümün kıyısında bir diri'ye... Bir yanı Oblomov, diğer yanı güneş suyu...

İçimizden biri Aşk
olana dek...

barut kokusu kadar kederli
gölgenden süzülen
şarkı
karanlığa karışacak birazdan
gözlerin ve içindeki
kendi olmayan
çiçek
ölüsü

karanlığı karıştıracak birazdan
ışıktan sıyrılan renk
birazdan ayaklanacak
yeni renkler tırnak uçlarında

dokunduğun yeni bir nefestir
sevgilim
güneş suyunu versin ellerimize
toprak bereketini
kanatlarını güvercin

içimizden biri aşk
olana dek