Acayip Mahlûklar Arasında

yaşamaya çalışıyoruz
yaşamaya çalışanları
yaşatmamaya azmedenler arasında
sevmeye uğraşıyoruz
sevmeye uğraşanları
sevmekten tiksindirenlere rağmen
ciğerlerimizdeki son hava zerresine
kalbimizdeki en küçük
hücreye kadar aşkla doluyuz
bu doluluğa boş gözlerle
bakanlar anlamıyor bizi
çifte sürülmüş çılgar gibi
çılgın ve öfkeliler
boğuluyoruz acayip mahlûklar arasında
kafaları bizim kafalarımız gibi
değil başka
kalpleri demirden ve kireçten
dilleri kocaman ve çok çatallı
inanmıyorlar ne söylesek
bakıyor ama görmüyorlar
kibirden, riyadan, yalandan
kaleler yaratmışlar içlerinde
giremiyoruz
girip ciğerlerindeki
bin yıllık çamurlu, irinli pisliği
şiirimizin saflığıyla temizleyemiyoruz
yeğinleşiyor her şey
onların dikenleri, duvarları, silahları var
elleri marifetli ve öldürücü
gözleri kocaman ve kan çanağı
korkutuyorlar konuşunca
acayip mahlûklar
acayip mahlûklar

bu büyük ve paçavralaşmış
yalnızlığımız ve yabancılığımızla
bilinmez bir geleceğe doğru
sürükleniyoruz
öldürücü bir yabansılık
içerisine yerleşmiş
bitmeyen bir sıkışmışlık
ve tükenmişlik hissiyle
acayip mahlûkların
acayip dünyasında
kırıntılaşmış umudumuzla
kalbimizin gizlerle dolu
en ufak zerreciklerinde bile
belirsiz yarınların kara tütsülü
korkusunu duyumsayarak
yaşamaya çalışıyoruz