Acayip Adam Şiiri - Hümeyra Doğan

Selam olsun,
Acayipliğiyle geceye hükmeden adam!
Selam olsun o güzel yüreğe
Selamlar olsun sana ve senli gecelere...

Geceler hüznü anlatır karanlığında,
Yıldızlarsa umudu, parlaklığında, geceye inat.
Ay dedem bir başkadır çehresiyle.
Her günün batışında,
Yeni doğmuş bir bebe gibi selamlar yer yüzünü.
Geceleri sokağa çıkmaya korkuyorum.
Bir başka bakıyor sokak lambası,
İnliyor sanki bastığım taşlar.
Ay dedem yine çatmış kaşlarını...

Bir an bir ürperti doldu içime,
Oracıkta kalakaldım.
Ölüm sessizliği çökmüştü her yana.
Var olan her şey varlığını yitirmişti o an.
Bir arayıştı, bir bekleyişti sanki onlarınkisi.
Sonra, uzaklardan bir ses yankılandı;
'Benim' diyordu,
'Ben, acayip adam! '
Gecenin karanlığındaki o hüzün kalkmıştı,
Ay dedem gülümsüyordu.
Sokak lambasıyla kaldırım taşları ise,
Sevgilerini sergilercesine dostluk şarkısı mırıldanıyordu.
Bir acayip olmuştum.
Görmemiştim, duymamıştım böylesini.
Böyle bir bütünleşmeye, böyle bir sevgi bağlılığına
Ve yüreklerin bu denli bir arada attığına şahitlik etmemiştim.
Bilmezdim gecenin hüznündeki bu yanı,
Sokak lambalarının üzerime devrilecekmiş gibi durmasının nedenini,
Kaldırım taşlarının her bastığımda böylesine inleyişinin ardındaki gizemi,
Ve...Ve bilmezdim
Bilemezdim Ay dedemin bir gün böyle bakacağını gözlerime..!
Şimdi anlıyorum,
Gündüzleri bulutların ardına saklanarak attığı o kaçamak bakışları,
Anlıyorum, neden gün batmadan doğduğunu,
Ve gecenin siyah örtüsünü böyle erkenden örttüğünü..?
Artık anlıyorum, anlıyorum ve bekliyorum...

Meğer geceler seninmiş be acayip adam!
Gecenin karanlığındaki bu hüzün sendenmiş.
Ay dedem seni kollarmış gündüzleri bulutların ardına saklanarak.
Meğer yüreğini okşayan senmişsin.
Yer yüzünü geceye hazırlamakmış niyeti,
Seninle birlikte üflerken hasret rüzgarlarını...
Ve erkenden doğmasının sebebi de senmişsin.
Seni erkenden kucaklamak,
Yüreğinin coşkusuyla aydınlatmakmış geceyi.

Meğer geceler seninmiş be acayip adam!
O cansız nesnelerin mırıldanışının sebebi,
Eşlik etmekmiş o yürekten okuduğun şiirlere.
Çatmazmış kaşlarını Ay dedem,
Gürültü edip de bozmasaymışım gecenin ahengini..!

Meğer geceler seninmiş be acayip adam!
Bu acayiplik senin acayipliğinin eseriymiş.
Sen ne acayip bir adammışsın böyle?
Yüreğim bir acayip oldu, bir acayip atıyor bu gece.
Aniden acayiplik sardı bedenimi,
Yağmurlar yağıyor üzerime,
Sanki son bir kez bakıyor her yer bir birine.
Ve çaresiz bekleyiş başlıyor,
Çünkü, güneş doğuyor...
Meğer geceler seninmiş be acayip adam!
Ve gözyaşlarıymış yağmurlar, Ay dedemin...