Acayip... Şiiri - Ramazan Demirel

Sonu belli bir güne, gerinerek uyandım.
Afyonum patlamadan, dünya sana günaydın.
Ne idi nasıl idi, hatırlamıyorum şimdi.
Sanırım dün gece, bir acayip rüyaydım...

Aklım karışık valla, sanırsınız ki çorba.
Muz neden eğridir, kalbimiz neden solda?
Daha bir sürü soru, tırmalıyor beynimi.
Niye bir dirsek var, sağlı sollu her kolda?

Her ağaç aynı toprağa kök salıyor ama,
Meyveler çeşit çeşit bari bunu de bana.
Pengueninde kuş gibi kanadı var mesela,
Biri buzda badi badi öteki niye havada?

Hadi onu da geçtim, bak bakalım tavuğa.
O da penguen gibi, uçamıyor havada.
Ama biri yüzerken balık gibi kutupta,
Öteki gıdak gıdak eşeleniyor.okta...

Madem geldik hepimiz aynı ana babadan.
Yani işte bilirsin, Adem ile Havva'dan.
Peki niye kimi ak, kimi kara insanın,
Diller nasıl değişmiş, hepsi aynı atadan?

Hepimiz kardeş isek, bu kadar fark nereden?
Yoksa mantık olarak, şüphe edilmeli birinden.
Yoksa Adem ile Havva'nın komşuları mı vardı?
Bazılarımızın kütüğü, belki başka haneden...

Sorular uzar gider cevabı yok çoğunun.
Birbirine faydası yok ne batı ne doğunun.
Kimi açlıktan ölür, kimi zevk-ü sefada.
Kimi sarayda oturur, mezarı yok çoğunun...

Bak yine dellendim ağzım bozulacak şimdi.
Güya insanoğlu, hem akıllı hem zeki.
Lanetliyiz işte biz, var mı daha ötesi!
Öyle olmasa cennetten niye kovsunlar bizi..?

(Ramazan DEMİREL, 12 Mayıs 2009, Diyarbakır)