İstanbul’da bir Acar kent bir Avcılar,
Mardin’de ise bir Acar köy bir Avcılar,
Biri Acar diğeri Avcılar komşu bunlar
Dayı yeğen olmuş artık kopamazlar.
Vaktiyle kavga etmiş kafa yarmışlar,
Yardıkları kafaları beraber sarmışlar,
Düğünlerde hep beraber oynamışlar
Küsmüşler barışmışlar kopamamışlar.
Taziyeler olmuş bir arada olmuşlar,
Acıyı da tatlıyı da birlikte tatmışlar,
Yas tutmuş ağlamış ağıt yakmışlar
Yıllardır kenetlenmiş kopamamışlar.
Yamaçlarda koyun keçi gütmüşler,
Acıkmış azık yemeklerini bölmüşler,
Eğlenmiş kahkaha atmış gülmüşler
Kardeşçe yaşamayı çok iyi bilmişler.
Avcılar'a Musika Acar'a Dekori derler,
Kim demiş gerilerde kalmış bu köyler,
Taş topraktan da olsa güzelim evler
Halkın kardeş sıcaklığı bizlere yeter.
İbrahim Akbaş
09:30 13.03.2012
Kayıt Tarihi : 25.3.2018 08:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!