Hep seyran eyledin, o ahu gözlerine
Aldatıp kandırdın, düşürdün tuzağa sen
Vuslatı beklerken, gam çıktı ya yerine
Ağlarsın, kırdığın gönülleri bir görsen
Bekle tüm özünle, ben zaten yoğrulurum
Acar bir sevgiye, umutları taşırken
Vefasız kalpte ben, hasretten kahrolurum
Çökersin, yaktığın yürekleri bir görsen
Benden doğan sevgi, canına kurban derdim
Giderken çılgın bir, yürekle çarpmasaydın
Kim bilir belki de çarpmadın hiç! Ben erdim
Yanarsın, o akan gözyaşımı bir görsen
İnsana acınmaz, acınan bilmeyecek
Acımak yalnızca, tek Allah’a mahsusken
Bil ki; düştüğünde, onlar üzülmeyecek
Donarsın, yıktığın canları sen bir görsen
Hiç kimse özünü, tadıp anlamadıkça,
Kimsenin derdinin, farkına bile varmaz
Akıl başa gelmez, dersini almadıkça
Şaşarsın, yaptığın, hatayı sen bir görsen
Gittiğine göre, sevgiyi Hakk’a verdim
Hiç kimse geçmişin, kem halini silemez
Onun için de ben, utançtan kanlı terdim
Pişman oluşta dön, ne halt yedin bir görsen...
(28.06.2012) AZAP...
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 29.6.2012 09:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!