Açamamak (adagio) Şiiri - Ahmet Baris Ay

Goncaydın
Bakakaldım
Bana mı açacaktın
Sevda vadediyordu titreyen kirpiklerin
Belki de ben senin rüyalarında bile görmediğin bir gölgeydim

Bekledim

Yeter miydi açman
Yetmezdi
Yetemezdi bana
Yüz gül bahçesine renk verecek düşlerin

Bekledim

Sabır taşı değil
Sabır çatladı
Çatladım
Bir Peygamber tozdu
Göbeğimin tam ortasından
Kış ortasındaki Ağustoslar gibi sustum

Bekledim

İçi boş bir yumurta gibi
Sade kabuktandı yaralarımız
Sen miydin kanayan
Ben miydim kabuk bağlayan
Bağlandığımız bir öykümüz yoktu
Bıçak yoktu
Dizüstü düşmek yoktu
Aşk

Yoktu

Bekledim

Ham bir meyve gibi koptuk gittik vakitsiz
Dalımız yoktu
Kökümüz yoktu
Mevsim yoktu
Tutkularımızdan bir nesil türetecek çekirdeğimiz
Düşünce çatlayacağımız toprağımız
Yoktu

Bekledim

Bildiğimiz ne varsa unuttuk
Arif olduğumuz an
Nutkumuz tutulmuştu
Dudaklarımız
Bebeklerin gözlerinde
Emilmemiş sütün imgesiydi
Sustukça
Akmadı süt
Kansız bir katliamdı bu sükut

Bekledim

Bir yıldızdın belki de
Çoktan geçmiştin semalarımdan
Bir dilek dahi tutamadan
Aklım tutuk
Dilim tutuk
Kalbim tutuk

Bekledim