Açamadım Bir Türlü Şiiri - Fikret Cengiz

Üstüme düşen gölge bilmem ki hangi dağın?
Kanatlanıp üstünden uçamadım bir türlü.
Duygularım firarda, hislerim darmadağın,
Ahvalimi o yâre açamadım bir türlü.

Kervanların uğrağı, vazgeçilmez bir yoldum,
Vurgun yedim zamansız daha açmadan soldum,
Ya güneş hiç doğmuyor ya da hepten kör oldum,
Beyazı ve karayı seçemedim bir türlü.

Ay simanla oluşan yakamozlar sürgünde,
Şimdi ellerim bomboş her şeyim kaldı dünde,
Zalim avcı peşimden ayrılmadı bugün de,
Düşürdü tuzağına kaçamadım bir türlü.

Böyle yazılmış kader madem levh-i kalemde,
Hep ön sırada oldum kederde ve elemde,
Ve payıma gam düştü yine arz-ı âlemde,
Kem talihin önüne geçemedim bir türlü.

Sevda bulutlarında garip bir sessizlik var,
Gönlüme hüzün çöktü, kirpiklerime efkâr,
Fikret derbeder oldu, ya sen mutlu musun yar?
Tomurcukken kurudum, açamadım bir türlü.

Fikret CENGİZ (Yoksul)